Recenzja -Kawabata Yasunari- Śpiące piękności Tysiąc Żurawi

Recenzja -Kawabata Yasunari- Śpiące piękności Tysiąc Żurawi

Wydawca:
' "Śpiące piękności" i "Tysiąc żurawi" należą do najważniejszych utworów Yasunari Kawabaty (1899 - 1972), jednego z najciekawszych pisarzy w literaturze japońskiej XX wieku. Akcja "Śpiących piękności", dłuższego opowiadania osadzona jest w niezwykłym domu schadzek, w którym starcy przyjmowani są przez głęboko uśpione dziewczyny. Ten oryginalny pomysł twórczy wprowadza Czytelnika w świat samotności ludzi starych w sposób prawdziwie mistrzowski. Powieść "Tysiące żurawi" została wyróżniona nagrodą japońskiej Akademii Sztuki. O jej wartościach decyduje nie tyle fabuła - bohater Kikuji przeżywa miłość do kochanki swojego nieżyjącego ojca, potem do jej córki, a żeni się z dziewczyną nieskazitelnie czystą - ile liczne opisy obyczajowości japońskiej, tak egzotycznej i ciekawej dla europejskiego Czytelnika.'

Ja:
Nic dodać nic ująć. Obie historie wydawały mi się być nieźle zakręconymi. Szczególnie ta druga. Nieraz musiałam przerwać czytanie i poukładać sobie wszystko w głowie. Jak większość japońskich publikacji wywiera ona niezwykłe wrażenie. Dopiero czytając książki japońskich autorów zauważyłam jak wielce różni się nasze postrzeganie świata i życia...

wydawnictwo: Muza, Lipiec 2002
ISBN: 83-7319-209-3
liczba stron: 312
cena: 24,90 zł(na książce), 23 zł (np. w Merlinie - [link widoczny dla zalogowanych])

Czytałeś/aś? - podziel się swoimi uwagami Smile

kawabata yasunari.. wierzyc sie nie chce, ze znalazlem cos tego autora u siebie w domu ;] nazywa sie 'glos gory', i zaraz zabieram sie do roboty... Wink

Dopiero czytając książki japońskich autorów zauważyłam jak wielce różni się nasze postrzeganie świata i życia...

Tak, nie da się ukryc jak bardzo nasze postrzeganie świata różni się od japońskiego(buddyjskiego), a Kawabata bardzo pięknie pokazuje te różnice. Wiele takich różnic, żeby nie powiedzieć wszystkie, powstały na tle filozoficznym (do nie dawna ciężko nam było zaakceptować, tak brutalną prawdę, że filozofia buddyjska czy ogólnie dalekiego wschodu, też jest filozofią). Filozofia buddyjska poświęca więcej czasu rzeczom które otaczają ludzi i wraz z nami wpółżyją. Choć np. św. Franciszek z Asyżu również zauważył tą bardzo ważną prawdę o współistnieniu człowieka i przyrody, to całość naszej filozofii opiera się na czym innym, na poszukiwaniu absolutu.
Ostkarżamy ludzi dalekiego wschodu za ich doczesny materializm, a sami poprostu staramy się go ukryć ;( Ludzie wychowani na naukach buddyjskich postrzegają świat jako ulotne chwile (porównują życie do opadającego liścia "sakury"), bagatelizując "dar" życia, które my (chrześcijanie) wręcz gloryfikujemy.
Wydaje mi się, że Japończycy dzięki takiemu postrzeganiu mają naturalnie wrodzony dar impresjonistyczny i ekspresjonistyczny, oprócz tak sławnych cech jak błyskawiczna przyswajalność wiedzy przy równoczesnym odgrodzeniu się od świata zewnętrznego.

Cóż można dodać - masterpiece Wink

Straciłem wątek, schade, ale tak to jest jak się pisze jeden artykuł w odsępie kilku dni ;(

nasze od naszego? chyba panu sie cus lekutko pokickalo xP nu, wazne ze wiadomo o co chodzi. po co w ogole sie wcinam, heh..

Przede wszystkim nie był to skończony posta, ale dzięki za poprawkę Wink

Śpiące piękności podobały mi się ze względu na niesamowity pomysł i koncepcję. To bardzo dobrze napisane, ciekawe opowiadanie. Niestety 1000 żurawi bardzo mnie znudziło. To dziwne opowiadanie, nie mogę mu nic zarzucić, poprawnie napisane, ma ciekawą w miarę fabułę, ale zwyczajnie nie przypadło mi do gustu. Tak samo jak opowiadanie Kawabaty z 'Ballady o Narayamie' o ręce Wink

.